Pięć nowych budynków w Anglii otrzymało status wpisanych na listę

Zarabiamy prowizję za produkty zakupione przez niektóre linki w tym artykule.

Spójrz na te fascynujące budynki…

Aby uczcić 70 lat ochrony niezwykłych zabytkowych budynków Anglii, pięć fascynujących budynków zostało nowo wpisanych na listę i wpisano na listę dziedzictwa narodowego Anglii. Różnorodna gama budynków obejmuje schronienie londyńskiego taksówkarza, stację bezprzewodową z I wojny światowej i „dom hobbita”.

„Listing” celebruje budynki, miejsca i krajobrazy, które mają znaczenie architektoniczne lub historyczne dla Anglii. Koncepcja „wykazu” narodziła się po powszechnym bombardowaniu w czasie II wojny światowej, aby określić, które budynki były na tyle wyjątkowe, że można je chronić podczas powojennej odbudowy. W tym roku mija siedemdziesiąta rocznica powstania „Listy”.

Obecnie istnieje około 400 000 zabytków wpisanych na listę, w tym 710 wiatraków, 514 chlewów, 262 pałace, 72 pomosty, 13 dołów gnojowych, dwie karuzele i jedna rakieta!

Czytaj więcej: Poznaj tę wpisaną na listę zabytków georgiańską kamienicę w zachodnim Londynie

Oto pięć najnowszych wspaniałych dodatków do listy:

Underhill, Holme, West Yorkshire

Ten wrażliwy na środowisko, podziemny dom, położony w Parku Narodowym Peak District, został wbudowany w toczące się zielone wrzosowiska, tworząc harmonię między światem przyrody a światem stworzonym przez człowieka.

Zaprojektowany i zbudowany przez Arthura Quarmby w 1975 roku, był to pierwszy w Wielkiej Brytanii nowoczesny dom osłonięty ziemią i, co zrozumiałe, został opisany jako luksusowy „dom hobbita”.

Latarnie dachowe i kopuły obserwacyjne dają widok na niebo i chmury, ponieważ Quarmby uważał, że „architekci zabrali niebo z architektury. Lubię patrzeć, jak przemykają chmury”.

Cabmen’s Shelter, Grosvenor Gardens, Londyn

Ten mały, ale charakterystyczny zielony schronienie taksówkarza, zbudowany w 1906 roku, jest jednym z nielicznych, które wciąż stoją w Londynie. Pracując na dorożce, kierowcy byli stale narażeni na żywioły, ale nie mogli opuszczać szeregów w oczekiwaniu na klientów, przez co wielu schroniło się w pubach.

Te schrony zostały wybudowane przez The Cabmen's Shelter Fund, aby zapewnić ciepłe miejsce dla dorożkarzy, aby mogli mieć cuppa, gdy byli w szeregach, a ten budynek jest nadal używany przez londyńskich kierowców czarnych taksówek Dziś.

Budynki pogrzebowe na cmentarzu żydowskim Willesden (United Synagogue Cemetery), Londyn

Cmentarz Zjednoczonej Synagogi, znany jako „Rolls Royce” londyńskich cmentarzy żydowskich, został założony w 1873 i wkrótce stał się znanym miejscem pochówku najbardziej znanych anglo-żydowskich Aszkenazyjczyków w Londynie społeczności.

Ten neogotycki zespół trzech budynków grobowych stanowi centralny punkt cmentarza. Jest to rzadkie przeżycie, ponieważ wiele podobnych kompleksów na cmentarzach żydowskich w Anglii zostało utraconych.

Czytaj więcej: Godne pochwały nawrócenia kościelne

Stacja bezprzewodowa Stockton-on-Tees, Hrabstwo Durham

Zbudowana w latach 1912-13 stacja Stockton Wireless Station jest uważana za jedyną stację Royal Navy zdolną do zbierania informacji wywiadowczych w momencie wybuchu I wojny światowej.

Teraz prywatny dom, w czasach rozkwitu Y Station Stockton stanowił integralną część sieci witryn dostarczających informacje dla wojska. Był idealnie umiejscowiony do monitorowania komunikacji na Morzu Północnym. Okno na poddaszu, w którym znajdowały się radia, widać na tym zdjęciu.

Bardzo niewiele stacji bezprzewodowych z I wojny światowej nadal stoi, więc ten budynek jest wyjątkowy, ponieważ jest rzadkim przeżyciem z początków technologii bezprzewodowej.

Pillwood House, Truro, Kornwalia

Czytaj więcej: Wejdź do tej wymienionej na liście II stopnia przebudowy stodoły w Hertfordshire

Opisany jako „dom zabawy, a także dom słońca” przez architekta Johna Millera, powstaje Pillwood House o uderzających geometrycznych kształtach i pozornie zawieszony w koronach drzew lasu w pobliżu Truro.

Duże tafle szkła wpuszczają światło i dają panoramiczne widoki na okoliczny las, a także stalowy stelaż został pomalowany na kolor jasnozielony, aby nadać mu wizualne połączenie z otoczeniem drzewa.

John Miller zbudował ten rodzinny dom wakacyjny w latach 1973-74 i wcześnie wykorzystał włókno szklane, aby ściany były lekkie, ale mocne. Dom jest obecnie notowany w klasie II*, co oznacza, że ​​jest on szczególnie ważny, ponieważ tylko 5,5% zabytkowych budynków ma klasę II*.